Indigo Girls (Amy Ray en Emily Saliers) is al sinds de jaren tachtig één van de vaste waarden in de Amerikaanse (folk)rock. Sinds het debuutalbum Strange Fire (1987) kunnen de dames niet alleen rekenen op een hondstrouwe fanschare, ook onder collega-muzikanten mogen Ray en Saliers zich verheugen op een vele bewonderaars, die menig keer een gastoptreden verzorgden. Op het negende studioalbum All That We Let In (2004) is Joan Osborne te horen, die in drie nummers de achtergrondzang verzorgt. De Indigo Girls tonen zich ook nu weer uiterst betrokken wereldburgers en zonder belerend of prekerig over te komen zingen ze net zo goed over problemen op macroniveau (het gat in de ozonlaag, de beperkte drinkwatervoorraad etc.) als persoonlijke kwesties zoals een verbroken relatie. Ook muzikaal is All That We Let In afwisselend: van de up-tempo opener Fill It Up Again tot de ska-invloeden in Heartache For Everyone en mooie ballades als Cordoua en het titelnummer. Het resultaat is een sympathieke en boeiende plaat. (IV)