De Utrechtenaar Michiel Flamman is een grillig muzikant die de meeste uithoeken van de popmuziek inmiddels wel verkend heeft. Als J Perkin schreef hij vlotte popdeunen voor zangeres Birgit maar schudde ook net zo makkelijk een voetbalhit en reclametunes uit zijn mouw. Sinds jaar en dag legt hij zich samen met toetsenist Simon Gitsels toe op het wat serieuzere tweemansproject Solo, een naam die hun aparte gevoel voor humor onderstreept. De muziek op het eerste Solo-album werd snel vastgelegd waardoor een zekere spontaniteit gewaarborgd was. Over de opvolger Solopeople is duidelijk wat langer nagedacht. Zowel de muziek als de teksten zitten geramd in elkaar. Hoewel het hierdoor op het eerste gehoor wat steriel over komt geeft Solopeople na verloop van tijd toch zijn schoonheid prijs. Door op gezette tijden onverwachte accenten zoals synthesizers toe te voegen aan het sobere instrumentarium van drums, bas, piano en akoestische gitaar blijft de plaat bovendien over de hele lengte boeien. Gezien het overwegend trage tempo is dat een prestatie op zich. (MS)