Was Mozart een goed violist of was dit meer het terrein van zijn papa? Je zou het laatste denken, want Mozart liet 23 volwaardige pianoconcerten na (de vroege pastiches even niet meegerekend) tegenover slechts vijf vioolconcerten. Maar toch: dankzij een brief van Andreas Sachtner (een vriend van de familie) weten we iets meer van de tijd waarin de jonge Mozart zich bekwaamde op een baby-viool. Op een bepaald moment wilde de kleine Wolfgang bij het triospel persé de tweede viool spelen, wat hem door vader Leopold resoluut verboden werd. Na lang zeuren mocht de kleine met Schachtner meespelen. Deze ontdekte al gauw dat zijn ondersteuning geheel overbodig was. Nadat hij de viool vervolgens neerlegde, zag hij dat zijn gastheer in tranen was. Leopold was een belangrijk vioolpedagoog; zijn Versuch (gepubliceerd in 1756, het jaar van Mozarts geboorte) is nog steeds een belangrijke bron met betrekking tot de 18e eeuwse uitvoeringspraktijk. De toelichting van Rudolf Hopfner in het booklet gaat in op Leopolds voorkeur voor de orkestviolist boven de solist. Volgens Hopfner heeft deze voorkeur te maken met het feit dat een orkestmusicus zowel technisch als muzikaal breed georiënteerd is, terwijl een rondtrekkende virtuoos vaak alleen zijn eigen muziek speelde. De Vioolconcerten van zoon Mozart stammen alle vijf uit 1775. De innemende Symfonie in A werd in april van het jaar daarvoor geschreven. (HJ)