De kerkmuziek van de twintigste eeuw is sterk beïnvloed door de Duitse neo-barokke traditie. Deze muziek werd met name in de periode 1945-1975 aangeprezen als het voorbeeldige model voor protestantse kerkmuziek. De voornaamste protagonist van deze stijl was Hugo Distler (1908-1942), die een klein maar hoogst origi­neel oeuvre schiep dat duidelijk was georiënteerd op de zeven­tiende-eeuwse stijl van Schütz. De sterke invloed van deze traditie is voor een deel terug te voeren op de Nazi-tijd. Voor de Nazi's vormden kunst en muziek van de zeventien­de eeuw een belang­rijk histo­risch voorbeeld voor de eigen artistieke ambities. In deze eeuw was immers voor het eerst sprake van een herkenbare, puur Duitse traditie. Distler werd dan ook allerwege ondersteund door het regime. (Of zijn zelf­moord in 1942 met afkeer van de Nazi's te maken had, is vaak veronder­steld maar nooit bewe­zen.) Een van Distlers prominente colle­gae was Ernst Pepping (1901-1981). Hij werd geboren in Duisburg en studeerde in Berlijn, waar hij later jarenlang als docent werkzaam zou zijn. Pepping, die uitstekende relaties met het Nazi-bewind onderhield, schreef een omvangrijk oeuvre, waarvan echter alleen de liturgische werken tegenwoor­dig nog tot klinken komen. Daartoe behoort ook het hier opge­no­men Passionsbericht des Matthäus uit 1950. Deze Mattheuspas­sie is geschreven voor vier- tot tienstemmig koor a capella. Er zijn geen solisten: alle tek­sten, ook die van Jezus, worden door het koor gezongen. Wanneer men bereid is de kwestieuze achter­grond van dit repertoi­re te vergeten, valt er zeker van deze muziek te genieten, juist omdat zij de charme van een typerend eigen geluid heeft. Desondanks is duidelijk dat Pepping zijn tijdgenoot Distler niet kan evenaren. De voortdurende inzet van het hele koor werkt op den duur toch wat drukkend, en bovendien mist Pepping de ritmische schwung van Distler. De uitvoering van de Spandauer Kantorei Berling en de Cappella Vocale Hamburg onder leiding van Martin Behrmann is voorbeel­dig en aangezien opnamen van deze gebruiksmuziek in de goede zin van het woord zeldzaam zijn, is deze cd een mooie bijdrage aan de discografie van twintigste-eeuwse kerkmuziek. (JvG)