Melancholie moet haast wel het toverwoord voor succes zijn in de hedendaagse wereld van de jazztrompet. Nadat Chris Botti deze weg al met groot succes was ingeslagen, pikt ook Till Bronner de draad weer op waar hij was gebleven na Chattin' With Chet, zijn (fictieve) duet met Chet Baker uit 2000. Songs van Leonard Cohen (In My Secret Life), Hank Williams (I'm So Lonesome I Could Cry) en Nick Drake (River Man) stellen nou niet bepaald een feestelijke avond in het vooruitzicht. Over een titel als Love Theme From Chinatown maar niet te spreken. Waar Botti zijn luisteraars met zijn geluid een gelukzalig gevoel kan bezorgen, trekt Bronner deze met zijn ijle trompetklanken regelrecht mee in een depressie. Oceana vormt de ideale soundtrack voor een regenachtige zondagmiddag. (AD)