Zero 7 wordt vaak omschreven als het Engelse antwoord op de Franse synthesizer-lounge band Air. Dit is niet geheel onterecht, daar zij beiden gebruik maken van invloeden als de soul van Ray Charles, de arrangementen van Quincy Jones, het sixtiesgevoel van George Martin, de soundtracks van John Barry en uiteraard het gebruik van de Moog synthesizer en daarmee tot nagenoeg hetzelfde resultaat komen. Ondanks deze homogeniteit zou het te ver gaan om Zero 7 als een kopie van Air te beschouwen. Daarvoor heeft hun muziek teveel karakter. Hun songs klinken op het eerste gehoor als vederlichte composities, maar blijken bij nadere bestudering te steunen op uitgebreide arrangementen. When It Falls begeeft zich in dezelfde lijn als hun debuut Simple Things. Niets meer en niets minder. Ook hier staan Mozez, Sia Furler en Sophie Barker opgesteld achter de microfoon, waar zij zich één voelen met de dromerige sfeer die de muziek van Zero 7 voortbrengt. Het is allemaal meer van hetzelfde, maar dat mag geen bezwaar zijn, want zo vaak wordt de muziekmarkt niet met zulke wonderschone pracht overspoeld. (AD)