Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog keerde de Poolse componist Andrzej Panufnik (1914-1991), die op dat moment in Parijs studeerde, terug naar zijn vaderland om zijn ouders bij te staan. Met pijn en moeite slaagde hij erin de oorlog te overleven door verschillende muziekbaantjes aan te nemen. In 1945 leek zijn vaderlandsliefde en zijn muzikale talent beloond te worden door zijn benoeming als dirigent van Warschau Filharmonisch Orkest. De Poolse autoriteiten, die vanzelfsprekend onder strenge Sovjetcontrole stonden, hadden echter weinig op met Panufniks innige banden met avant-gardecomponisten en dat leidde in 1954 tot diens min of meer gedwongen emigratie naar Groot-Brittanië. Tijdens zijn jaren daar werkte hij de schetsen uit die hij had gemaakt van Poolse muziek uit de zeventiende en achttiende eeuw, die hij in de jaren voor zijn vertrek had bestudeerd in de hoop zo niet langer de hete adem van de autoriteiten in de nek te voelen. Hoewel zijn studie van deze muziek dus eigenlijk begonnen was als een zoektocht naar een vrijplaats, was Panufniks interesse in dit repertoire mede door oprechte belangstelling ingegeven. Dat verklaart dat het hier opgenomen pas werd voltooid toen Panufnik al geruime tijd zijn vaderland ontvlucht was. Over het algemeen doet het enigszins denken aan Stravinsky’s Pulcinella. Hier klinkt oudere muziek, opgefrist met klanken die onmiskenbaar twintigste-eeuws zijn. (JvG)