Tsjaikovsky's Zesde Symfonie behoort tot diens meest persoonlijke uitingen. Hoe weet je dat? Nou ja, zo klinkt het tenminste. Maar waar gaat het dan over? Nou, Tsjaikovsky zei zelf dat het werk programmatisch was. Wat behelst dat programma dan? Tja, dat heeft hij niet gezegd, maar in 1978 maakte de Russische musicologe Alexandra Orlova een verhaal openbaar dat zij jaren daarvoor van de bejaarde Alexander Voitov van het Russisch museum van Leningrad had gehoord. En die had het, geloof ik, van een zekere Elizaveta Karlovna, een vriendin en verre verwant van zijn ouders. En die had het weer van haar echtgenoot, de rechtsgeleerde Nikolai Jacobi, die haar opdroeg het geheim tot de Dag des Oordeels te bewaren. Volgens dit gerucht zou Tsjaikovsky door een tribunaal van oude schoolvrienden tot de gifbeker veroordeeld zijn, omdat de componist vanwege een relatie met zijn neef in opspraak dreigde te raken; en de Tsaar had er, geloof ik, ook iets mee te maken. Kom nou, dit is toch gewoon oude wijvenpraat! Och, ik weet niet, in Rusland is alles denkbaar; en Gerrit Komrij en Peter Schat hebben er een opera aan gewijd! En hoe is deze cd? Schitterend! Gergiev dirigeert zeer gedreven. Vanwege die enorme vaart is de muziek soms wat onrustig, zoals in het Allegro con grazia. Maar verder: het Allegro molto vivace klinkt zeer enerverend. En dan de aangrijpende Finale, dat requiem voor al diegenen die niemand hebben: muziek die dwars door je ziel snijdt. (HJ)