'Het leven is mooi. Laten de toekomstige generaties het ontdoen van alle kwaad, onderdrukking en geweld, en er ten volle van genieten.' (Uit: Testament (1940) van Leon Trotski, Marxists Internet Archive) Je hoeft niet in de dialectiek van het historisch materialisme te geloven om het hierboven vermelde citaat ontroerend te vinden. En zo is het ook met de beide propaganda-symfonieën op deze cd, die in de schaduw zijn gebleven van de existentiële troebelen van Sjostakovitsj' grote oorglogssymfonieën . Diens Tweede Symfonie 'Opgedragen aan Oktober' is een briljante en bijna Weens expressionistische partituur, waarbij we het slotkoor maar voor lief moeten nemen ('Het is zeer slecht', aldus de componist toen hij hier getoonzette gedicht van Bezymenski voor het eerst onder ogen kreeg). De Twaalfde Symfonie 'Het Jaar 1917' is muzikaal minder origineel, maar wel heel filmisch en suggestief. Het werk is (net als Beethovens Wellingtons Sieg) een mooi voorbeeld van wat er gebeurd als een groot componist zich met wansmaak inlaat. Het Westen, dat Sjostakovitsj vaak als een slachtoffer van het Stalinisme zag, reageerde teleurgesteld op deze symfonie. 'Is er meer dan één Sjostakovitsj?', schreef een verontwaardigde recensent van de Times. Volgens Rostropovich echter componeerde Sjostakovitsj nu juist zo banaal om te voorkomen dat de symfonie geschiedenis zou maken! (ontleend aan de Sjostakovitsj-biografie van Meyer) Het siert Jansons dat hij nu juist voor deze twee ondergeschoven werken een lans breekt. (HJ)