Gustav Holst (1874-1934) is tegenwoordig eigenlijk nog alleen maar bekend door zijn orkestrale suite The planets, een werk waarvan de originele opzet en de trefzekere orkestrale krachtpatserij nog steeds indruk maken. Een werk als The Planets kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen, en het is daarom leuk eens kennis te kunnen maken met vroegere muziek van Holst, middels deze cd, die overigens vreemd genoeg de titel 'Scandinavian classics' voert. Het meest substantiële werk op deze cd is de Symfonie op.8, die Holst schreef in de jaren 1899-1900. Het is een vierdelig werk, dat opvalt door de ongebruikelijke proporties van de delen. Het openingsdeel duurt minder dan vier minuten en wordt gevolgd door een tweemaal zo lange 'Elegy'. Een scherzo en wat lawaaiige finale besluiten het geheel. Toen Holst deze symfonie schreef was hij werkzaam als trombonist in verschillende orkesten, en wellicht heeft zijn fascinatie voor koperblazers hem af en toe de verhoudingen een beetje uit het oog doen verliezen. Meermalen is de rol van het koper wel erg prominent en ontbreekt de subtiliteit die Holst in later jaren tentoonspreidde in zijn omgang met het orkest. Uit 1899 dateert de Walt Whitman Overture op.7, die enigszins aan hetzelfde gebrek lijdt als de symfonie. Hoewel het werk werd geïnspireerd door de beroemdste Amerikaanse dichter van de negentiende eeuw, klinkt de muziek door en door Duits, evenals de symfonie. Holsts meesterschap straalt vooral door in latere werken als A Hampshire suite op.28 nr.2 (1911/1922) en de balletmuziek voor The perfect fool op.39 (1918). Tenslotte klinkt nog een los scherzo, dat deel had moeten uitmaken van een nooit voltooide symfonie. Het is op deze cd dus niet alleen maar Holst op zijn sterkst, maar zelfs in de wat mindere vroege werken klinkt een gedrevenheid die deze muziek zeker de moeite waard maakt. Onder leiding van Douglas Bostock zorgt het Symfonie-orkest van München voor behoorlijk goede uitvoeringen. (JvG)