Al vanaf zijn tijd als frontman van Talking Heads staat muzikant/kunstenaar David Byrne bekend als een uiterst veelzijdig persoon, die zelden te lang bij dezelfde muziekstijl blijft hangen. Zo heeft hij muziek gemaakt voor talloze films (True Stories) en balletuitvoeringen (Songs From The Catherine Wheel, The Knee Plays, The Forest) en zich naast funk bezig gehouden met country, latin ( Rei Momo ) en brasil (een serie compilaties op het Luaka Bop label). Grown Backwards verenigt al deze elementen en is waarschijnlijk Byrne's meest persoonlijke album. Zo staan er twee aria's op deze cd: Un Di Felice, Eterea uit Verdi's La Traviata en Au Fond Du Temple Saint uit Bizet's De Parelvissers, waar Byrne een duet aangaat met Rufus Wainwright . Daarnaast nog een cover van Lambchops The Man Who Loved Beer en een nieuw arrangement van Lazy, de grote zomerhit die Byrne in 2002 had met X-Press 2 . Verder is er nog een grote rol ingeruimd voor het strijkerensemble Tosca Strings uit Austin, Texas en is de jazzband van Carla Bley te vinden op Empire. Grown Backwards bewijst dat David Byrne een van de grootste muzikale genieën van zijn tijd is, wiens bron voorlopig nog niet is opgedroogd. (AD)