Het is een cliché dat een kunstenaar hoort de lijden, maar voor Louis Vierne ging het zeker op. Hij mag dan (met Widor) tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de Franse orgelsymfonie behoren, maar dat verhinderde niet dat hij tot tweemaal toe een het docentschap aan het Parijse conservatorium misliep; en dat terwijl hij bijna twee decennia lang belangeloos aan het instituut had gewerkt. Bovendien werd hij geplaagd door een slechte gezondheid (hij was bijna blind) en het verlies van geliefden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Dat sommige klassieke componisten vreemd aan hun einde komen is eveneens een cliché, maar ook hier voldeed Vierne aan het stereotype beeld. Tijdens een recital in de Notre Dame werd hij geveld door een hartaanval, waarna zijn voet op een pedaaltoets bleef hangen. Omdat het betreffende programmaonderdeel een improvisatie betrof duurde het wel even voordat het publiek argwaan begon te krijgen. Op de tweede cd in een reeks met de orgelwerken van Vierne speelt Christine Kamp ondermeer de geliefde Symphonie no.3 op.28. Zij speelt eveneens de prachtige Symphonie no.6, die door Vierne in 1930 werd geschreven tijdens een verblijf aan de Franse Riviera. Het was een gelukkig verblijf, want het felle zomerlicht verdreef gevoelens van spijt en zorgen, om plaats te maken voor ‘levensvreugde over het naakte bestaan’ (aldus Vierne in een brief). Op de cd is een afbeelding gereproduceerd waarop we de slechtziende Vierne aan deze symfonie zien werken, waarbij hij bijna met zijn neus tegen het papier aanzit. Het melancholische ontbreekt niet in deze symfonie, evenmin als het demonische (Scherzo), maar de apotheose is een schitterende en uiterst virtuoze Sortie. De cd bevat tevens de Messe Basse op.30, benevens een aantal curiosa, waaronder de Marche Triomphale pour le Centenaire de Napoleon 1er. (HJ)