In juli 1881 organiseerden de Fransen kolonisten in Tahiti festiviteiten om de val van de Bastille te vieren. Het feest werd tiurai genoemd, een verbastering van het Engelse 'july'. Tot de festiviteiten behoorden allerlei soorten entertainment, een zangwedstrijd maar geen dansactiviteiten. De Polynesische dans was door de Engelsen sinds 1820 verboden wegens het 'obscene' karakter. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw begonnen de eilandbewoners hun danstraditie te herontdekken. Toen na de onafhankelijkheid het Tiurai-feest omgedoopt werd tot de Heiva I Tahiti, werden danswedstrijden een onderdeel van de festiviteiten. De Grands Ballets De Tahiti heeft de Heiva meerdere keren gewonnen. De groep bestaat uit maar liefst 80 personen: 25 danseressen, 20 dansers, 20 muzikanten, zangers, een hogepriester, kostuummakers en technici. Een voorstelling van de groep is een groots spektakel waarin traditie en hedendaagse technieken samenkomen. De controle over de heupen bij de danseressen is absoluut indrukwekkend. Ze beginnen dan ook jong. Maar de Polynesische dans biedt ook elegante hand- en armbewegingen en een krachtige mannendans. De muziek bestaat vooral uit opzwepend slagwerk of sentimenteel klinkende liedjes. (CP)