Na het afsluiten van zijn Europese tour voor de cd 18 besloot Moby deze afloop te vieren op een underground party in een verlaten treintunnel in Glasgow. De muziek die hij daar hoorde herinnerde hem aan de dancemuziek die vroeger werd gedraaid in de undergroundclubs die hij met enige regelmaat bezocht. Overvallen door nostalgie besloot hij een cd met dergelijke muziek in elkaar te draaien. Hij besloot wederom gebruik te maken van zijn tweede alter ego: Voodoo Child. Waar The End Of Everything, de eerste cd onder deze pseudoniem, gevuld is met langzame, rustige en vriendelijke triphop, staat Straight Monkey vol met elektronische dance die herinnert aan house uit het begin van de jaren negentig, maar dan qua geluid volledig aan de tijdsgeest aangepast. Chicago house pianootjes, James Brown-achtige soulgilletjes, electro uit de jaren tachtig en diepe Detroitbaslijnen zijn allemaal terug te vinden op Straight Monkey. In sommige nummers klinken heel in de verte de geluiden van Moby's reguliere werk door. Maar ja, afkomst kun je niet verloochenen. (AD)