In 1904 bracht het jonge gezin van Gustav Mahler de zomer door aan de Wörthersee: niets leek hun geluk in de weg te staan. En toch werkte Mahler (die alleen buiten het concertseizoen tijd had om te componeren) in die 'vakantie' verder aan wat zijn meest tragische symfonie zou worden. De briljant geschreven finale wordt gekenmerkt door drie hamerslagen, waarmee de componist anticipeerde op de tegenslagen die hem zelf zouden treffen: het ontslag bij de Weense opera, de dood van zijn dochtertje Maria en de constatering van een hartafwijking. Deze sensationele uitleg werd althans geopperd door Alma Mahler; en latere biografen zeiden het haar graag na. Er waren er ook die de symfonie beschouwden als een voorspelling van de 20ste eeuw, met zijn wereldoorlogen en volkerenmoorden. We mogen echter niet vergeten dat Mahler die zomer tijd vond voor een begin aan zijn Zevende Symfonie. Deze symfonie lijkt juist een tegenovergestelde weg af te leggen: vanuit de diepste duisternis naar een glorieuze overwinning. In de partituur van de Zesde Symfonie is het Scherzo het tweede deel en het Adagio het derde. Bij deze cd zijn echter de volgorde van deze delen omgedraaid, omdat Mahler na de publicatie van de partituur twijfels bleef houden over de juiste volgorde. (HJ)