De tumultueuze opkomst van Bob Dylan in de jaren zestig is één van de meest tot de verbeelding sprekende verhalen uit de muziekgeschiedenis. Over Dylan is al veel over gepubliceerd maar altijd zonder de medewerking van de man zelf, waardoor de mythe rond deze enigmatische artiest alleen maar groter werd. Met het verschijnen in 2005 van het boek Chronicles - in Nederland op de markt gebracht als Kronieken - lichtte Bob Dylan al een tipje van de sluier op over zijn invloeden en beweegredenen. Maar de documentaire No Direction Home van Martin Scorcese, die al eerder de rockfilm The Last Waltz regisseerde waar Dylan ook in te zien was, is het definitieve document over Bob Dylan. Niet in de laatste plaats door de medewerking van Dylan zelf, die zeldzaam openhartig is wanneer hij de filmbeelden van persoonlijk commentaar voorziet. Maar ook door de gave van Scorcese die door zijn montage - terug en vooruit in de tijd - de kijker vier uur lang op het puntje van zijn stoel laat zitten. En dan hebben we het nog niet over de unieke archiefbeelden van Dylan, backstage, tijdens concerten of gewoon wandelend op straat, en de interviews met directe betrokkenen als Joan Baez, Al Kooper en Dave Van Ronk. No Direction Home is zonder twijfel één van de beste rockdocumentaires aller tijden. (MS)