Shangri-La is (net als bijvoorbeeld El Dorado) een niet-bestaand en geïdealiseerd land, gelegen in de bergen van Tibet. De bevolking zou er onsterfelijk zijn en in volledige harmonie leven. Avonturiers hebben het land gezocht maar nooit gevonden, en het zal, behalve als naam voor vele hotels en vakantieparken in Azië, altijd een fantasie blijven. Daarnaast was het de titel van het liedje waarmee Gerard Joling meedeed aan het Eurovisie Songfestival in 1988, en ook de naam van Mark Knopflers vierde soloalbum. De voormalig zanger en gitarist van de Dire Straits lijkt zich als soloartiest te hebben gespecialiseerd in rustig voortkabbelende blues en rootsmuziek. Ook de meeste liedjes op Shangri-La kun je zelfs met de grootste moeite niet spannend of avontuurlijk noemen, opvallende nummers zijn er nauwelijks. Aan de uitvoering mankeert weinig, en blijkbaar reiken Knopflers ambities ook niet meer verder dan de kwalificatie 'oerdegelijk'. (IV)