Van een subversief muzikaal fenomeen in de jaren zeventig heeft punk zich in de jaren erna ontwikkeld tot stevige maar formulematige popmuziek waarbij lol maken de enige bedoeling lijkt. De koploper van het genre, Green Day, werd op deze manier groot maar maakte met American Idiot, tot ieders verbazing een uiterst succesvol conceptalbum over de politiek in Amerika. De Canadese band Simple Plan stapt met haar tweede album, dat hoog binnenkwam in de Nederlandse albumlijst, in het gat dat Green Day liet vallen. Still Not Getting Any leunt in muzikaal opzicht sterk op Green Day maar de teksten gaan over de alledaagse beslommeringen van de gemiddelde puber: verveling, verliefdheid, onzekerheid, frustratie etc. De liedjes hebben stuk voor stuk meezingbare refreintjes. Voor de hoes verkleedden de bandleden zich als zakenmannen, golfers en bejaarden: Simple Plan biedt simpel vermaak in alle opzichten. (MS)