Zijn langverwachte optreden in Nederland in 2005 werd helaas afgelast, aangezien Dwele zijn paspoort was vergeten en derhalve zijn vaderland niet kon verlaten. Daarmee werd zijn naam toegevoegd aan de ellenlange lijst van zwarte artiesten die met het opvoeren van een zwakke smoes onder een optreden uit proberen te komen. Some Kinda... klinkt op het eerste gehoor of Marvin Gaye een waardig opvolger heeft gevonden, maar na het derde nummer slaat de verveling genadeloos toe: Dwele gaat op repeat, alsof zijn brein niet alleen problemen heeft met de plaats waar hij zijn reisdocumenten heeft opgeborgen. De laatste twaalf nummers lijken namelijk zo veel op elkaar dat het lijkt of Dwele's geheugen hem in de steek laat bij het componeren van zijn songs. Hij vergeet dat hij bepaalde dingen al heeft gedaan en dat levert een behoorlijk eentonige cd op. Some Kinda... leent zich bij uitstek voor een romantisch rendez-vous voor de open haard, wanneer muzikale diepgang het laatste is waar je je zorgen om maakt. (AD)