De Nederlandse muziekgeschiedschrijving heeft nooit veel aandacht besteed aan Julius Röntgen (1855-1932). Misschien kwam het door zijn Duitse afkomst - zijn vader was primarius van het Gewandhaus-orkest -, zijn gebrek aan interesse in een typisch Nederlandse muziekstijl of door het feit dat zijn oeuvre van circa zeshonderd werken slechts mondjesmaat is gepubliceerd. Röntgen was echter een van de meest actieve en gewaardeerde musici van zijn tijd, die naast zijn componeren nog tijd vond voor een ontzagwekkende musiceerpraktijk als dirigent en pianist. In 2005 werd herdacht dat hij 150 jaar geleden geboren was, en dat jubileum, dat onder andere met een symposium en een nieuwe biografie werd gevierd, is wellicht ook aanleiding geweest voor het uitbrengen van deze cd, die de eerste is van een reeks met Röntgens kamermuziek. Röntgens muzikale helden waren Mendelssohn, Schumann en later ook Brahms en Grieg, met wie hij goed bevriend was. Hoewel hij soms ook experimenteerde met wat geavanceerdere klanken, is Röntgens idioom hoofdzakelijk op de leest van laatstgenoemden geschoeid, zoals blijkt uit het hier opgenomen Strijkkwartet in C gt.t. uit 1925 en het Strijkkwartet in g kl.t. uit 1917. In beide stukken blijkt dat Röntgens kwaliteiten vooral op het muzikanteske vlak liggen: de muziek is niet bijzonder origineel of diepgravend, maar heeft steeds flair en zwier, en verveelt daarom nergens. Het is dus een goede zaak dat aan de vergetelheid van deze beroemde vaderlander nu eindelijk eens een einde komt. (JvG)