Herbert von Karajan had een fascinatie voor allerlei audio- en video-mogelijkheden. In 1981 lanceerde hij met de top van de Japanse Sony-groep het Compact Disc Digital Audio-Systeem. Een jaar later richtte Karajan Telemondial S.A.M. op, ten einde zijn grootheid vast te leggen op video en laser disc. Hoewel deze laatst genoemde ontwikkeling ietwat megalomane trekjes vertoonde, moet gezegd worden dat Karajans eerdere pogingen om beeld en geluid met elkaar te combineren indrukwekkend zijn. Overdonderend is de hier vertoonde opname van Beethovens Zevende Symfonie, met prachtige shots en fraai 'gearticuleerd' montagewerk. Net als bij de opname van de Derde Symfonie (op aad0065) zijn de musici op drie aaneengeschoven trapeziumvormige podia geplaatst, waardoor dirigent en musici vanuit werkelijk iedere hoek getoond kunnen worden. Boze tongen zullen wel weer de vergelijking met Leni Riefenstahl willen trekken, maar dat neemt niet weg dat Karajans perfectionisme en cameragenieke verschijning (gesloten ogen, naar zich toe gekromde handen en polsen) blijven fascineren. Vergelijkbare shots typeren ook de schitterende uitvoering van Beethovens Achtse, maar hier zijn de musici in een halve cirkel rond de dirigent opgesteld waardoor je Karajan meestal door een woud van strijkstokken en klankkasten ziet. Pas in de koorfinale van de Negende opent de mega-ster zijn ogen, waardoor hij voor even weer verandert in de kapelmeester die hij in zijn jeugd ook moet zijn geweest. (HJ)