Stel, het is 1990 en je wordt op twaalfjarige leeftijd fan van Guns N’Roses, dan heb je meer dan de helft van je leven zitten wachten op een cd met nieuw materiaal van je favoriete groep. Na de dubbelslag Use Your Illusion , vertrokken de originele bandleden één voor één. Alleen zanger Axl Rose bleef over. De economie van Californië vaarde ondertussen wel bij zijn perfectionisme (en de goede wil van zijn label om te blijven schokken) want Axl mocht het lieve bedrag van 13 miljoen dollar stuk smijten aan studio’s en sessiemuzikanten. Wellicht werd Axl aangespoord door Dr. Pepper, dat iedere Amerikaan een blikje fris (en dat zijn er 305 miljoen) beloofde wanneer Chinese Democracy nog in 2008 uitkwam. Hoe dan ook, de fan van het eerste uur zal er echt even aan moeten wennen. De uitgekiende balans die Appetite For Destruction tot het beste hardrockalbum ooit maakte, is op dit album afwezig. Het laat zich beluisteren als de egotrip van een megalomane componist. Axls stem klinkt geweldig en is de enige constante in een album dat breed uitwaaiert: soms elektronisch, bij vlagen rockend, vaker bombastisch en over de top, maar een album lang groots en meespelend. (PdK)