Jochum Slothouwer (1938) lijkt tot een verloren generatie componisten te behoren. Net als Hans Kox en Robert Heppener ging hij niet mee in de avant-gardistische vaart van de Van Vlijmen-school. Niet dat Slothouwer onkundig is van de geheimen van het serialisme: hij heeft zich door Henze in reekstechnieken laten onderwijzen. Hierbij ging het echter meer om vakmatig oefenen, alsof het een soort 20ste-eeuws Palestrina-contrapunt betrof. Slothouwers bestemming lag elders. Zo had hij een interessante carrière als co-dirigent: hij assisteerde Henze bij plaatopnames en Hans Kox bij de voorbereiding van diens opera Dorian Gray. Slothouwer werkte tevens in het onderwijs. Als directeur van het Amsterdamse Muzieklyceum bereidde hij de fusie met het Amsterdams Conservatorium voor. Uiteindelijk gaf Slothouwer deze functie op om een koffieshop te beginnen (met echte koffie, niet met opiaten). Slothouwer bleef ondertussen componeren voor allerlei gezelschappen. Deze cd bevat een aantal van Slothouwers werken, waaronder het Trio voor viool, altviool en cello (dat materiaal bevat van Slothouwers opera Daradiridatumtarides) en het Trio nr.3 voor viool, hoorn en piano. (HJ)