Zijn vader wilde liever dat hij soldaat was geworden, maar Vieux Farka’s beroemde vader moest toe zien dat de zoon koos voor eenzelfde onzekere carrière als muzikant. Vlak voor Ali Farka Touré ’s dood gaf hij zijn zoon de definitieve zegen door mee te schrijven aan twee nummers voor diens debuutalbum . Dat titelloze debuut werd goed ontvangen. Pa overleed helaas in 2006 en nu staat Vieux Farka Touré er helemaal alleen voor. Hoewel, alleen… Bekende Malinese muziekcoryfeeën (koraspeler Toumani Diabaté en zanger Afel Bocoum ) steken een helpende hand uit. Neemt niet weg dat Vieux Farka de ster van dit album is. Met zijn doorleefde stem en relaxte bluesy gitaarspel knalt hij als een woestijnwind uit de speakers. De instrumentatie is kaal en efficiënt, het gezelschap speelt geen noot te veel. Alles op Fondo staat in dienst van de sfeer. Hoogtepunt is het bezwerende Aï Haïra. (PdK)