Dit Britse kwartet rond zanger, gitarist en songwriter Johnny Borrell raakte in eigen land al bekend met het debuutalbum Up All Night (2004). De groep is hierop het beste te omschrijven als het ongevaarlijke broertje van The Libertines. Het bracht Razorlight wel op het podium van de Britse editie van Live 8 en bij dit stadionoptreden moet Borrell flink de smaak te pakken hebben gekregen. Ieder nummer op dit tweede, titelloze album lijkt door hem te zijn geschreven om tot in de verste uithoeken van stadions te weerklinken. Een plaat vol liedjes die moeiteloos blijven hangen maar even gemakkelijk weer kunnen worden vergeten, met een even ambitieus als pakkend en radiovriendelijk geluid dat soms iets weg heeft van een opgeruigde Crowded House. Het is bijna als een eindstation binnen de golf van rauwe gitaarmuziek, van groepen als The Strokes, The Libertines en Arctic Monkeys; Razorlight tapt uit hetzelfde vaatje maar wel geprepareerd voor massa's mensen bijeengepropt in megastadions. (MR)