Dat iemand die van zijn vader de voornaam ‘Sebastian’ meekreeg als hommage aan Johann Sebastian Bach een van de beroemdste organisten van zijn tijd werd, lijkt onvermijdelijk. Toch is de roem van Samuel Sebastian Wesley (1810-1876) nog nauwelijks op het continent doorgedrongen. Daarvoor zijn verschillende redenen te geven. Ten eerste was het Engelse orgelspel gericht op een ander soort instrument, met beneden groot C uitgebouwde klavieren en nauwelijks een rol voor het pedaal. Ten tweede zijn er nauwelijks goed bewaarde instrumenten van voor 1860 bewaard gebleven die de klankwereld van Wesley enigszins voor de geest kunnen halen. (Het op deze opname gebruikte Willis-orgel uit 1876 wordt al duidelijk door het latere Victoriaanse klankideaal gedomineerd.) Daarbij heeft Wesley nauwelijks iets van zijn muziek gepubliceerd. Een uitzondering zijn de Three pieces for a chamber organ, een nogal misleidende titel omdat deze stukken duidelijk voor groot orgel zijn geschreven. Het merendeel van Wesleys werken is minder contrapuntisch dan je van een ‘Sebastian’ mag verwachten. De meest voorkomende titel is eenvoudig ‘Andante’, en dat zijn zonder uitzonderingen mooie ingetogen lyrische stukken, die enigszins herinneren aan de langzame delen uit Mendelssohns sonates. In ieder geval is het leuk eens iets te horen van de hier nagenoeg onbekende Engelse orgelmuziek uit de eerste helft van de negentiende eeuw. (JvG)