Sommige artiesten blinken uit in veelzijdigheid, anderen zijn goed in het ontwikkelen van een eigen onnavolgbare stijl. Amerikaan Tony Joe White behoort beslist tot de laatste categorie met zijn ruige swamp blues, rudimentaire gitaarstijl en donkerfluwelen stemgeluid. Nummers van zijn hand, in uitvoeringen van hem zelf, Elvis Presley of Tina Turner , zijn altijd direct herkenbaar door vooral dat dampende moerasritme. Op Deep Cuts blikt White terug op zijn carrière, die zo rond 1969 begon. Geholpen wordt hij daarbij door zijn zoon Jody White die moderne productietechnieken losliet op klassiekers als Willie & Laura Mae Jones en Roosevelt & Ira Lee. Door vooral de ritmesectie naar voren te schuiven en verder het geluid vrij kaal te laten, komen de nummers nu soms bijna in de buurt van hiphop. Stevig swingen, doet het daarmee wel en het biedt White nog steeds alle ruimte voor zijn zachte, croonende zangpartijen en vervormde, ritmische gitaarspel. Met dank aan zijn zoon is de muziek van Tony Joe White zodoende weer helemaal van nu. (MR)