‘Van al mijn concertopnames ben ik geneigd te zeggen dat ik op deze het meest trots ben’, schrijft pianist Leif Ove Andsnes op de cd-hoes. Eigenlijk is elke nieuwe cd van Andsnes een bijzondere gebeurtenis; hier betreft het Rachmaninovs Derde en Vierde Pianoconcert, uitgevoerd door het London Symphony Orchestra onder leiding van Antonio Pappano. Net als op hun vorige album met Rachmaninovs Eerste en Tweede Pianoconcert (bax2807) voelen Andsnes en Pappano elkaar perfect aan. Hierdoor ontstaan prachtige lange lijnen in het Derde Pianoconcert. De alternatieve kolossale solocadens wordt als uit graniet gehouwen in het muzikale discours geïntegreerd, zonder ook maar een detail uit het oog te verliezen. Met slechts tweederde van de lengte is het Vierde Pianoconcert een stuk kortademiger, maar niet minder veeleisend, aangezien de pianist nauwelijks rust heeft. Ook hier weten Andsnes en Pappano de structuur volledig bijeen te houden, met hier en daar kleine knipoogjes naar Gershwin en de blues. Inderdaad een album op trots op te zijn. (JWvR)