Gelukkig heeft Bas Bron alias Bastian de titel van zijn vorige cd It’s All Downhill From Here niet waar gemaakt. Nog steeds specialiseert deze Amsterdammer zich in pretentieloze liedjes die hun oorsprong vinden in het P-Funk repertoire van George Clinton aangevuld met de productiefoefjes waar Daft Punk in excelleerde. Als toevoeging op zijn geluid heeft Bastian dit keer een tweetal gitaristen ingehuurd die zijn songs beurtelings heftiger maken met hun snerpende spel. Ook dit keer staan lol en vrolijkheid voorop en weet hij op een enkele uitzondering na (Love Sickness) de grens naar meligheid gelukkig niet te overschrijden. Dat hij eigenlijk keer op keer hetzelfde album uitbrengt, mag hem worden vergeven. Zoveel verantwoorde vrolijkheid wordt zelden waargenomen in de hedendaagse popmuziek. Een ander geintje van Bastian is dat elk van de elf nummers precies vier minuten duurt, waardoor de totale speeltijd van IV net niet de drie kwartier haalt. (AD)