Pearl Jam zal altijd verbonden blijven aan hun debuutalbum Ten uit 1992. Een rockklassieker en een van de platen die, via de grunge-explosie, de rock terug op de kaart zette. Een succes dat Pearl Jam nooit evenaarde maar waarmee het tot op de dag van vandaag stadions vult terwijl frontman Eddie Vedder een van de meest geïmiteerde rockzangers blijft. De groep zelf bleef vooral integer en met veel sympathie voor hun fans muziek maken. Sympathiek klinkt ook dit negende album dat behalve een origineel cartoon-achtig hoesje niets nieuws te bieden heeft. Pearl Jam rockt stevig door met twee vervormde leadgitaren op de voorgrond. Vedder jankt en snikt, met name in ballads als Just Breathe en Speed Of Sound, maar laat de vocale pathetiek van hits van weleer als Alive en Jeremy over aan imitators. Ook de bombast van hun vroege werk behoort tot het verleden en werd ingeruild voor een eerlijk geluid (ergens tussen Neil Young en The Who ) waar het spelplezier van deze rockers op ondertussen middelbare leeftijd nog volop van afspat. (MR)