Bij iedere nieuwe plaat van Elvis Costello, misschien wel de belangrijkste Britse songschrijver van de afgelopen dertig jaar, hoef je je niet af te vragen hoe het zit met de kwaliteit van de nummers. De man lijkt simpelweg niet in staat om iets te schrijven wat zwak of irrelevant is. Hoe hij deze gaat uitvoeren is eerder de vraag want op dat gebied zit er weinig consistentie in Costello’s oeuvre en lijkt hij vooral te doen waar hij zelf zin in heeft. Bijna haaks op het agressieve postpunkalbum Momofuku (2008) koos hij ditmaal voor country en rootsmuziek, met akoestische gitaren, fiddle en dobro. De drummer mocht thuisblijven. Costello deed dit album samen met producer T-Bone Burnett met wie hij in 1986 ook het country getinte album King Of America maakte. Dat Costello’s snijdende stem klinkt niet altijd even prettig harmonieert met die warme akoestische klanken is een kwestie van smaak. Met die uit duizenden herkenbare stem moet hij het ook al dertig jaar doen, ongeacht de begeleiding die hij er bij zoekt. De verzameling songs is weer onberispelijk maar dat mag, zoals gezegd, geen verrassing heten. (MR)