Sommige bands hebben iets met leestekens. Panic At The Disco (PATD) verwijderde het uitroepteken uit hun bandnaam. Vervolgens konden ze het niet laten een punt midden in de titel van het tweede album (Pretty. Odd) te plaatsen. Het is de plaat van de waarheid voor het jeugdige viertal, aangezien het debuutalbum A Fever You Can't Sweat Out (2005) de vooruitgesnelde internethype niet wist waar te maken. De roem van PATD leek net zo snel te vervliegen als het was ontstaan. Van de weeromstuit is de emopopband zich gaan verdiepen in de Beatles en niet zo'n beetje ook. Pretty. Odd is een schaamteloos ver doorgevoerde pastiche van de psychedelische periode van de Beatles (Sgt. Peppers, Magical Mystery Tour), waarbij werkelijk iedere truc uit het boek is gebruikt. Niet gehinderd door het besef dat dit al ontelbare keren eerder is gedaan - denk aan E.L.O. en Tears For Fears - leverde dit nog een alleraardigst popalbum op ook. De jonge fanbasis van de groep zal alle referenties naar het verleden waarschijnlijk ontgaan, de oudere generatie zal genoegzaam constateren dat de invloed van de sixties op hedendaagse popgroepen nog steeds onverminderd groot is. (MS)