Met dit titelloze album lijkt Kieran Hebden voorgoed vaarwel te hebben gezegd aan de gecompliceerde muzikale experimenten waarmee hij zijn carrière begon. Niet dat hij het experiment uit de weg gaat, maar Four Tet heeft zelden zo toegankelijk en lichtvoetig geklonken. Het groeiende aantal remixen dat hij voor anderen maakt is hier wellicht debet aan, want elk nummer is voorzien van een lichte, doch doeltreffende housebeat. De inspiratie voor de rest van de invulling lijkt afkomstig uit de ouderwetse sequenties waar Duitse synthesizerpioniers als Tangerine Dream en Klaus Schulze patent op hadden in de jaren zeventig. Alleen op het intro Wing Body Wing, het laatste nummer, pakt hij zijn typerende, chaotische drumroffel weer op, maar dit duurt niet lang en gaat direct over in het stramien dat de rest van de plaat kenmerkt. Met een zeer bescheiden speelduur van ruim een half uur valt Four Tet te beschouwen als een tussendoortje. Maar wel een tussendoortje dat naar meer smaakt. (AD)