Tien jaar raakte Joni Mitchell geen piano of gitaar aan, in beslag genomen door haar andere passie (schilderen) en gedesillusioneerd door de muziekindustrie. Totdat ze op een avond plaatsnam achter de spinet in haar huis te Vancouver en ze de akkoorden weer als vanzelf vond. Het instrumentale stuk muziek dat ze die avond schreef, One Week Last Summer, is de opener van Shine, het album dat ze maakte voor de aan de Amerikaanse koffieketen Starbucks verbonden platenmaatschappij Hear, waarvan ze (na Paul McCartney) de tweede getekende artiest is. Het album verschijnt in hetzelfde jaar waarin Mitchell de aandacht trok door haar medewerking aan het ballet The Fiddle And The Drum, waarvoor ze oude songs bewerkte en een video-installatie creëerde. Eén van die stukken voor dat ballet, het meer dan ooit actuele Big Yellow Taxi, is op Shine terechtgekomen. Ook in de andere stukken horen we een ouderwets geïnspireerde Mitchell, op een plaat waarop alle belangrijke periodes uit haar carrière – akoestisch, jazzy en georkestreerd - mooi samenkomen. (MS)