Geef Cecilia Bartoli een te gemakkelijke aria om te zingen en haar behoefte om vocaaltechnisch iets speciaals toe te voegen, leidt tot allerlei maniertjes. Maar niet als zij de moeilijkste castratenaria’s moet zingen. Dan valt alles op zijn plaats: de flexibiliteit, de eindeloze adem. Sacrificium heet het album dat Cecilia Bartoli wijdde aan de castraten die in naam van de kunst een groot offer brachten: gecastreerd in hun jeugd opdat hun mooie jongensstem behouden bleef. Bartoli heeft hard voor het album moeten werken, zo vertelt ze op de gelijknamige dvd. De aria’s waren een enorme uitdaging. De dvd bevat een deel van het programma van de cd en is een ‘cinematografische visie’ van regisseur Olivier Simonnet, opgenomen in het Paleis van Caserta nabij Napels, dat gebouwd werd in de tijd dat daar de castratenscholen bloeiden. We zien Bartoli een concert geven in het theater, in een kamer en in de tuin. Zonder publiek, of toch wel? Het bange vermoeden dat een teveel aan regie de spontaniteit breekt, verdwijnt zodra Bartoli gaat improviseren. Op het puntje van je stoel… (CP)