Eind jaren zestig zette de jonge gitarist Carlos Santana een revolutionair geluid neer. De furieuze mix van rock en latin van zijn band Santana zette Woodstock in vuur en vlam. De grootste hits scoorde Santana in de jaren zeventig, met bewerkte rockclassics als She’s Not There (The Zombies) en Black Magic Woman (Peter Green). Toen Carlos’ carrière eind jaren negentig een impuls nodig had, zette platenbaas Clive Davis hem weer op dat spoor. Het met beroemde gasten overladen album Supernatural (2000) werd zijn bestverkochte ooit, maar Santana was inmiddels wel een figurant op zijn eigen plaat geworden. Op Guitar Heaven, waarop hij opnieuw wordt bijgestaan door een waslijst met beroemde vocalisten, trekt hij in ieder geval weer ouderwets van leer op zijn instrument. In felle solo’s laat hij horen waarom hij nog steeds tot de beste gitaristen van de wereld wordt gerekend. Maar van latin is helaas geen sprake meer en de repertoirekeuze is wel heel veilig. Of zit er echt nog iemand te wachten op de zoveelste versie van Whole Lotta Love, Sunshine Of Your Love of Little Wing? (MS)