Hoewel zij in Nederland eind jaren zeventig doorbrak met het reggae niemendalletje Rosie maakte de Britse singer/songwriter met kenmerkende warme en soepele stem Joan Armatrading daarvoor al een aantal indrukwekkende (wat vergeten) platen waarop zij folk, jazz, soul en blues op organische wijze laat samenkomen. Platen waarmee zij ook een trouw publiek won voor wie zij met regelmaat albums blijft uitbrengen. Die fans zullen wellicht wel even fronsen bij kennisneming van het, als puur bluesalbum aangekondigde Into The Blues, compleet met een geschreven ‘dit heb ik altijd willen doen’ boodschap van Armatrading op de hoes. Bij beluistering is (gelukkig) gewoon Armatrading te horen in repertoire met evenveel soul als blues. Armatrading eert de blues vooral in haar teksten en met haar, naar BB King lonkende sologitaarspel. Behalve de drums, tekent zij voor alle instrumenten en de productie. Het lukt Armatrading daardoor niet om de levendige, bluesy sfeer te creëren die zij wellicht beoogde in bijvoorbeeld het Muddy Waters eerbetoon Liza. Muzikaal klopt het perfect, maar swingen wil het niet. (MR)