Stond de Engelse crossover-zangeres Sarah Brightman op haar vorige album Harem op de cd-hoes afgebeeld als een oriëntaalse schone met zwarte lokken, op het album Symphony dwaalt ze als een blonde gothic door een spookachtige ruïne en bos. Het album begint dan ook met het mysterieuze instrumentale Gothica, dat de aanloop vormt naar het bombastische Fleurs Du Mal, compleet met orkest, rockgitaren en achtergrondkoor. Brightman beperkt zich echter niet tot deze stijl: Symphony is een zeer afwisselend album van pop/rocknummers, klassieke arrangementen (van muziek van Mascagni, Holst en Handel) en songs in popoperastijl. Zij en producer Frank Peterson kozen voor covers van ondermeer Silbermond, Dead Can Dance, Faith Hill en Sissel. En ze zingt duetten met de zangers Andrea Bocelli, Paul Stanley, Alessandro Safina en Fernando Lima. Van Brightman moet je geen diepe emotievolle vertolking verwachten; ze wordt juist geprezen om haar etherische sopraanstem. Symphony biedt voor ieder wat wils, van gothic en lichtklassiek tot pop (Let It Rain) en new age (Sanvean). (SvdP)