Indiebands balanceren nogal eens op de grens tussen interessant zijn en interessant doen. Het Amerikaanse Deerhunter wordt door de internationale pers gezien als een grote speler in alternatieve kringen, maar heeft dat nog niet kunnen vertalen in een fanschare vergelijkbaar met die van bijvoorbeeld Animal Collective of Grizzly Bear . Toch wijst de vierde plaat van dit gezelschap er niet op dat we hier slechts te maken hebben met een troetelkindje van recensenten. Na het met onbeduidend geklik, spacey klanken en lijzige zang opgevulde openingsnummer Earthquake ontpopt Halycon Digest zich tot een heerlijke alternatieve popplaat. De opnames kunnen hier en daar wat stoffig klinken, maar de luisteraar krijgt er een universum van reverb en aanstekelijke melodieën voor terug. De zang van Bradford Cox is de belangrijkste blikvanger, al valt die eer twee keer ten beurt aan de saxofoon die op Fountain Stairs en Coronado de de gebruikelijke gitaar-bas-drums-bezetting aanvult. Hier en daar klinkt Halycon Digest onbegrijpelijk of geforceerd obscuur, maar uiteindelijk slaat de meter de goede kant op. Deerhunter is daarom een interessante band die meer publiek verdient. (JE)