Het vertrek van Tarja Turunen bij Nightwish verdiende geen schoonheidsprijs. De band gaf de zangeres na het uitverkochte optreden in de Helsinki Arena (oktober 2005) een ontslagbrief die de band tegelijk ook op haar website plaatste. Turunen maakte haar reactie ook publiekelijk, zodat de hele muziekwereld kon meegenieten van deze rumoerige echtscheiding. Nightwish zocht naar een nieuwe zangeres en vond die in de Zweedse zangeres Anette Olzon. Voor dit nieuwe album, het zesde alweer, maakte Nightwish wederom gebruik van een uitgebreid strijkerensemble en twee koren die werden opgenomen in de legendarische Abbey Road Studio. Het zegt iets over de status van Nightwish. De band is een absolute topspeler in het symfonische metalgenre. De band trekt de lijn door van het succesvolle voorganger Once en dus stelt Dark Passion Play niet teleur. De filmische arrangementen geven het album als vanouds een episch karakter. Verschil met Once is dat bassist Marco Hietala meer zingt dan ooit waardoor er dus meer ruige vocalen te horen zijn. (PdK)