In Portugal is Deolinda al een grote groep en met de recente populariteit van Portugese artiesten als Cristina Branco, Dulce Pontes en Mariza in Nederland, zou dit gezelschap uit Lissabon ook hier kunnen doorbreken. De jonge leden van Deolinda hebben elk een andere muzikale achtergrond (jazz, volksmuziek en pop) maar ze zijn allemaal dol op de ouderwetse fado’s. Ze passen er wel voor om Amalia’s fado’s klakkeloos na te spelen. Liever schrijft Deolinda eigen materiaal, maar ook die liedjes ademen de sfeer uit van de Portugese jaren vijftig. Voor je geestesoog verschijnen sepiabeelden van verborgen kroegen in krappe straatjes waar donkerharige dames snikkend zingen over lief en leed. De productie van Canção Ao Lado is bewust klein gehouden. Zo komen de akoestische instrumenten en (gitaar, dubbele bas, ukelele en cavaco) en de stem van zangeres Ana Bacalhau (ja, zo heet ze echt) goed tot hun recht. Een aanrader voor het groeiende legioen liefhebbers van lusofone muziek. (PdK)