Vaak raken bands hun meest dwarse trekjes kwijt naarmate de naamsbekendheid groeit. Zo niet het duo Autechre, dat aan het begin van hun carrière (begin jaren negentig) nog redelijk toegankelijke techno maakte, om daarna steeds vaker het avontuur te zoeken. Die experimenteerdrang begint zelfs een beetje voorspelbaar te worden, als het tweede album (officieel een ep, maar ruim veertig minuten lang) van 2010 verschijnt. Binnen de nerveuze ritmes van opener Etchogon-S (pakkende titel ook) wordt ook nog eens met fluctuerende tempo’s gewerkt, zodat het maar steeds de vraag is waar de volgende beat terechtkomt. Als daarover een (schijnbaar) willekeurige melodie wordt gespeeld, zal de gemiddelde luisteraar al zijn afgehaakt. De volgende tracks zijn beter te volgen, al wordt het ons nergens echt gemakkelijk gemaakt. Daarvoor zijn de geluiden te extreem en te donker. Op het grensvlak tussen gewone dance en avant-garde, zoals in het sferische Iris Was A Pupil, is Autechre op zijn best. (MS)