Aan het begin van deze verfilming lijkt het alsof Sjostakovitsj er zelf bij was. Dat kon natuurlijk niet in 1979, maar helemaal gelogen was het ook niet. Kort voor Sjostakovitsj’ dood namelijk werd diens geniale opera De Neus voor het eerst sinds 45 jaar in de Sovjet-Unie uitgevoerd. Deze legendarische productie (1974) van Pokrovsky (waar de film uit voortkwam) heeft veel betekend voor de revival van De Neus. Het was tijdens deze sessies dat de hypernerveuze componist op camera werd vastgelegd. Ironisch genoeg zegt Sjostakovitsj’ postume verschijning in 1979 veel over de wijze waarop er hier met beeld en geluid is gesjoemeld. Het moet namelijk gezegd worden dat de productiewaarden verre van ideaal zijn. Beeld (opgenomen in een kleine studio) en geluid (o.l.v. Rozhdestvensky) lopen niet altijd synchroon. Wat we zien is kennelijk op een ander tijdstip opgenomen dan wat we horen. Het loont echter de moeite om hier maar genoegen mee te nemen, want qua sfeer en theaterinstinct oogt het zeer authentiek. Cd-opnamen van De Neus zijn al dun gezaaid. Een alternatieve versie op dvd is mij niet bekend. Ook daarom is deze uitgave bijzonder. (HJ)