Compromisloos en basgitaarloos kwam het New Yorkse trio Yeah Yeah Yeahs in 2003 de muziekwereld binnendenderen. Met hun combinatie van staccato punk en bijtende artrock wist de groep, onder leiding van het assertief kraaiende podiumbeest Karen O een pakkende brug te slaan tussen ‘no wave’ en de toen heersende golf van alternatieve gitaarrockbands (The Strokes, White Stripes). Daarna groeide O uit tot het gezicht van de stroom van springerige, blanke en kunstzinnige New Yorkse funkbands en sierde zij de cover van menig hip modeblad. Haar aanvankelijke assertiviteit lijkt zij achter zich te hebben liggen, op It’s Blitz klinkt zij vooral uitbundig en viert zij het leven. Ook muzikaal overheerst positiviteit met als belangrijkste hulpmiddel een ouderwets snorrende synthesizer. De veel gevraagde producer David Sitek (TV On The Radio) speelde ongetwijfeld een belangrijke rol in deze ontwikkeling waarbij de groep doorschuift naar niet minder kunstzinnige maar wel meer aanstekelijke dancepop. Opvallend is dat O zich ook van een meer kwetsbare kant durft te tonen in bijvoorbeeld het zoet wiegende Hysteric. (MR)