Met de ijselijke, met LSD doordrenkte openingsgil van You're Gonna Miss Me, luidde de jonge en begenadigde Texaanse zanger en gitarist Roky Erickson met zijn band 13th Floor Elevators, halverwege de jaren zestig het psychedelische tijdperk in. Een kreet die de rest van zijn dramatische leven en loopbaan al in zich leek te herbergen. Deze liep van vergaande drugsexperimenten, tot een ongegrond verblijf in een TBS-kliniek (tussen moordenaars en psychopaten) en na een korte opleving in de jaren zeventig/tachtig, tot een bestaan van meer dan tien jaar als verwaarloosde psychiatrische patiënt, omdat zijn religieuze moeder hem iedere behandeling ontzegde. Pas begin deze eeuw hervond Erickson zich, inmiddels onder curatele van zijn broer Summer en geholpen door de juiste medicatie, en begon hij weer te spelen. Het zegt veel over zijn talent dat hij in de korte periodes dat hij functioneerde veel prachtige en invloedrijke muziek heeft gemaakt. Die gave heeft hem nog steeds niet in de steek gelaten. Dat ijselijke, schrille hoge (hij is zijn leven lang al een Little Richard fan) haalt zijn stem niet meer, maar op deze, veelal opnieuw met de band Okkervil River opgenomen verzameling onbekende songs uit zijn carrière, klinkt Erickson vitaal en bezield. ‘Electricity hammered me through my head’, zingt hij in Ain't Blues Too Sad. En verdomme, elektroshocks is wat ze hem destijds gaven in die TBS-kliniek, maar ze hebben hem niet klein gekregen noch zijn grote talent weten te ondermijnen. (MR)