Het is moeilijk geen zwak te hebben voor Tom Jones . Met zijn imago als ‘sex bomb’ geldt hij als het schoolvoorbeeld van een topentertainer die zichzelf niet te serieus neemt. Maar Jones is ook de man met de bij vlagen imposante soulstem en de gigantische podiumuitstraling, die nooit te beroerd is iets nieuws uit te proberen. Toch hebben veel fans een voorkeur voor zijn werk uit de late jaren zestig toen zijn platen een perfecte symbiose waren van rhythm & blues, crooner jazz en Tin Pan Alley pop. Alles met een knipoog gebracht, uiteraard. Op zijn meest recente album 24 Hours wordt die periode op een overtuigende manier opnieuw tot leven gebracht. De drums knallen en de blazers spetteren de speakers uit, klassiekers als What's New Pussycat en Delilah in herinnering roepend. En natuurlijk is daar de stem, die nog net zo krachtig en viriel is als vroeger. Twee nummers vallen op: Sugar Daddy (speciaal voor hem geschreven door Bono en The Edge , die ook meespelen) en een cover van The Hitter van Bruce Springsteen . (MS)