“Maar wat als er geen geheim is? Wat als dit alleen de lege fantasie is van mijn zieke ziel?” vraagt Hermann zich af in de tweede akte van Schoppenvrouw. In de regie van Lev Dodin krijgen deze woorden een belangrijke betekenis. Zijn productie speelt zich immers af in een inrichting waar hoofdpersoon Hermann gekweld wordt door herinneringen. Is de hele opera slechts een van zijn hersenspinsels? Dodin heeft goede argumenten voor zijn alternatieve versie. In het oorspronkelijke verhaal van Poesjkin pleegt Hermann immers geen zelfmoord, hij wordt waanzinnig; Lisa moet beneden haar stand trouwen. Beiden blijven dan ook leven in deze versie. Het geheel botst niet met Tsjaikovski’s muziek, integendeel. Je vraagt je af wat de componist meer geïnspireerd heeft: Poesjkins verhaal of het libretto van zijn broer Modest Tsjaikovski? Tenor Vladimir Galouzin wekt ontzag op met buitengewone acteer- en zangprestaties. Ludovic Tézier zingt met zijn mooie baritonstem de bekendste aria uit de opera, een van de mooiste liefdesaria’s ooit. Christianne Stotijn zingt prachtig, jammer dat haar rol beperkt wordt tot de eerste akte. (C.P.)