Het Californische kwartet American Music Club verdiende in de jaren tachtig, met albums vol alternatieve en veelal emotioneel beladen kwaliteitspop, eigenlijk dezelfde status als bijvoorbeeld R.E.M. Maar de groep rond de notoire singer/songwriter, romanticus en alcoholist Mark Eitzel, ging rond 1994 aan miskenning ten onder, om pas tien jaar later terug te keren met Love Songs For Patriots. Daarmee leek AMC zich neer te leggen bij de eeuwige cultstatus die het voornamelijk in Europa geniet. The Golden Age zal hier niets aan veranderen. Het bevat wederom een smetteloze collectie nummers, variërend van doorleefde akoestische ballads tot uitstapjes naar folk en rock. Muziek vol persoonlijke, ironische ontboezemingen van Eitzel, die zich bij voorkeur voegt onder de ‘lost souls of San Francisco’. Op voorgaande platen kon hij nog wel eens doorslaan in zelfmedelijden, waardoor de pathetiek toesloeg, maar het lijkt of de Californische zon er op heeft toegezien dat The Golden Age vooral een sprankelende en zelfverzekerde plaat werd. (MR)