Voor Maškarada bewerkte het beroemde Roemeense zigeunerorkest Taraf De Haïdouks verschillende klassieke composities. In de negentiende en het begin van de twintigste eeuw vormden melodieën uit zigeunermuziek een belangrijke inspiratie voor componisten. Liszt, Lehar en Bartók waren allemaal onder de indruk van de virtuositeit en muzikale rijkdom van Oost-Europese zigeuners. De zigeuners zelf oefenden op hun beurt weer op klassieke stukken. Zo konden ze ook voor de lokale adel spelen. Maškarada opent met een bewerking van Bartóks Mikrokosmos en Two Romanian Dances. Direct wordt duidelijk dat Taraf De Haïdouks nog altijd bij de top van de zigeunermuziek hoort. Ook werk van Aram Khachaturian en Manuel De Falla wordt ‘gegypsified’ zoals de band het zelf noemt. Taraf De Haïdouks was na de val van het communistische regime in hun thuisland de eerste band die werd ‘ontdekt’ door het westerse publiek. Maškarada bewijst dat de wet van de remmende voorsprong niet op gaat voor de Tarafs. (PdK)