De Finse groep Apocalyptica zal altijd geïdentificeerd worden met haar begindagen, toen zij met vier cello's Metallica en andere zwaargewichten interpreteerden. En dat terwijl zij, ondertussen met drie cello's en drums, al jaren eigen repertoire brengen. Metallica is daarbij nog steeds niet ver weg maar het zware cellospel van de groep was op haar beurt weer van grote invloed op de gothic metal. Cello's die trouwens kunnen zagen als zwaar vervormde gitaren. Ook het zevende album van de Finnen wordt volledig gevuld met eigen repertoire. Opvallend hieraan is dat de metal regelmatig wordt losgelaten en met hulp van vocalisten als Gavin Rossdale (Bush) en Lacey (Flyleaf) een aantal sfeervolle en snikkende postgrunge-ballads worden neergezet. Maar vooral in de instrumentale stukken raast Apocalyptica indrukwekkend voort, afgewisseld met barokke intermezzo's waarin de cello's als zichzelf klinken. Liefhebbers van toegankelijke en melodische metal doen er opnieuw hun voordeel mee. (MR)